Dün anneler günüydü. Annenizi aradınız mı? Büyük ihtimalle aramışsınızdır. (Aramadıysınız hemen arayın bence. Çok geç değil.) Peki… bugün aradınız mı? Ya da 2 gün önce? Ben ne yazık ki annemle her gün konuşamıyorum. İş yoğunluğu, üşengeçlik, hayat koşturmacaları vs derken unutuluyor. Ama olabildiğince haftada 1-2 kez ailemle görüşüyoruz.
Toplumun geneline baktığımda ise, bu iş sadece özel günlere bırakılıyor gibi hissediyorum. Anneler günü olmadığında annemizi hatırlamamıza gerek yokmuş gibi. Tabi ki sıkı ilişkileri olan, hemen hemen her gün görüşen küçük bir güruh var. Onlara bir sözüm yok. Ama toplumun geneli, bu gibi özel günlere belki göstermelik, belki samimi çok abartılı şeyler yapıp paylaşırken, kalan günlerde duyarsızlaşıyor gibi. Bu da bana biraz üzücü geliyor. Hatta bu konuda 9 Mart günü “Kadınlar Gününü Unutma Günü” diye bir yazı da yazmıştım. Tabi ki özel günlerde kutlama yapmayalım demiyorum. Ama sadece özel günlere bırakmayalım.
Bu arada tabi ki tüm annelerin anneler günü kutlu olsun. 😊
Bu yazı çok uzun paragraflarla, felsefesine girip, sizi bıktırmak istediğim bir konu değil. Siz mesajı aldınız bence. Sevdiklerinizle, sadece özel günlerde değil, sürekli iletişimde kaldığınız zamanlar geçirmeniz dileği ile.